برزو نیک‌نژاد کارگردان «دردسرهای عظیم» درباره این سریال به گفت و گو پرداخت.
این شب ها فصل دوم مجموعه نمایشی «دردسرهای عظیم» به کارگردانی برزو نیک نژاد از شبکه آی فیلم در حال پخش است. سریالی که در زمان خود با استقبال خوبی از سوی مردم مواجه شد. برزو نیک نژاد دلیل این موفقیت را جدا از قصه خوب و تیم حرفه ای، نزدیکی آن به زندگی مردم و غم و شادی های آنها می داند. در ادامه می توانید با دیدگاه‌های برزو نیک نژاد که نخستین سریالش را در مقام کارگردان با «دردسرهای عظیم» تجربه کرده، بخوانید.
*اگر اشتباه نکنم گفته بودید وقتی پیشنهاد ساخت سریال «دردسرهای عظیم» به شما داده شد، ترسیدید. دلیل این ترس چه بود؟
راستش همیشه از ساخت سریال می ترسیدم. چون باید کاری بسازید که طیف و تعداد گسترده ای از مردم از تماشای آن لذت ببرند و رضایت داشته باشند. قطعا جلب رضایت سلیقه های مختلف و تولید اثر برای رسانه ای که مخاطب انبوه دارد و تیزبینانه سریال ها را دنبال می کند، کمی ترسناک و نگران کننده است. یادمان باشد ما مخاطبان باهوشی داریم که جزییات کار را هم با دقت می بینند و جلب رضایت آنها کار آسانی نیست. ضمن اینکه این نخستین در تجربه من در سریال سازی بود و دغدغه داشتم که کار خوبی از کار دربیاید.
*چطور بر این ترس غلبه کردید؟
خوشبختانه حضور یک تیم حرفه‌ای به ویژه دو نویسنده توانمند و با تجربه و دو تهیه کننده کاربلد قوت قلب خوبی برای من بود و همه گروه چه هنرمندان جلوی دوربین چه دوستان پشت دوربین با همکاری و همدلی صمیمانه ای که با من داشتند کمک کردند تا بر ترس و نگرانی خود غلبه کنم و با اطمینان به سراغ ساخت این مجموعه بروم.
بیشتر بخوانید:
جدول پخش شبکه آی‌فیلم
جایگزین «دردسرهای عظیم۱» مشخص شد
*چه شد که در نخستین تجربه سریال سازی به سراغ طنز رفتید؟
البته قصد ما ساخت یک سریال طنز به معنای متعارف آن که صرفا در پی خنداندن مخاطب باشد، نبود. ما لحظات تلخ و تراژیک هم در قصه کم نداریم و بر این اساس باید بگویم که در واقع «دردسرهای عظیم» یک ملودرام اجتماعی و خانوادگی است که با لحظاتی از طنز و موقعیت های مفرح همراه می شود. من در زمان نگارش فیلمنامه سریال «دودکش» هم با همین رویکرد نوشتم و سعی کردم طعم طنز را به ملودرام قصه اضافه کنم. در واقع در هر دو سریال ما دنبال کمدی‌ای که مدام مخاطب را بخنداند، نبودیم. اغلب صحنه ها بیش از آنکه کمیک باشد، موقعیت های شیرین و با نمک است. موقعیتی مثل خود زندگی واقعی که غم و شادی و گریه و خنده در کنار هم دیده شده و به نظرم همین ویژگی موجب شد تا مخاطب با قصه و شخصیت هایش همذات پنداری کند. دوست داشتم وقتی مردم این سریال را تماشا می کنند، خستگی روزانه شان برطرف شود و احساس خوشایندی را تجربه کنند.
*نکته جالب اینکه شما به عنوان کارگردانی که خودش نویسنده است و پیش از این فیلمنامه می‌نوشته، در این سریال با دو نویسنده کار کردید. این مسئله باعث مشکل و چالشی در کار نمی شد؟
خب واقعیت این است که هر نویسنده ای نگرش و روش خودش را در نوشتن فیلمنامه دارد. خوشبختانه نویسندگان خوب این مجموعه علیرضا کاظمی نژاد و سعید جلالی که درام نویسان توانایی هستند، هم شناخت خوبی از قصه داشتند و هم مسیر را روشن و مشخص کردند. من هم به عنوان کارگردان سعی کردم به فیلمنامه وفادار باشم. البته با توجه به اینکه در تمام دنیا کارگردان حق دارد تا تقریبا در بیست و پنج درصد از فیلمنامه و متن دخالت کند یا تغییری ایجاد کند، این کار را انجام دادم که آنهم بیشتر تزریق کردن فضای مفرح و شاد به قصه بود تا تلطیفی در درام اتفاق بیفتد. ضمن اینکه چون خودم فیلمنامه نویس هستم و دنیای نویسنده ها را می شناسم، خوشبختانه این همکاری و تعامل با کمال احترام و دوستی و رضایت اتفاق افتاد.
*به نظر شما چقدر قصه و مصائب شخصیت هایش به زندگی مردم نزدیک است؟ در اینجا با ملودرام اجتماعی به قول شما مواجه هستیم و انتظار می رود که وجوه رئالیستی قصه پررنگ باشد.
بله. من معتقدم یکی از دلایل موفقیت این سریال در بین مردم نزدیکی و ملموس و باورپذیر بودن قصه و شخصیت هایش با زندگی مردم بود. خودم هم جزو همین مردم بودم و به عنوان جزیی از اقشار متوسط این جامعه با مردم تعامل و مراوده دارم. غم و شادی‌هایشان را می‌شناسم و در همین جامعه زندگی کرده‌ام. ضمن اینکه همواره تلاش می‌کنم از تجربه های زیسته و شخصی خود در کارهایم استفاده کنم تا وقتی قصه‌ای می نویسم یا فیلم و سریالی می سازم، مخاطب بتواند با آن ارتباط برقرار کرده و آن را باور کند. به نظرم «دردسرهای عظیم» قصه مردم و درد و شادی های آنها بود. از طریق بازتاب هایی که از نظرات مردم داشتیم، متوجه می شدیم که این سریال توانسته به دل مخاطب بنشیند و اگر شبی به هر دلیلی پخش نمی شد تماس های مکرر گرفته می شد که چرا سریال امشب پخش نمی شود. ضمن اینکه سری دوم این مجموعه هم ساخته شد و این نشان می دهد که خوشبختانه مردم با سریال ارتباط خوبی برقرار کرده و خواهان تداوم آن بود‌اند.
*یکی از ویژگی های سریال های شما استفاده از تکیه کلام ها یا برخی اصطلاحات خاص است. این تکیه کلام ها از کجا می آمد؟ ایده خودتان بود یا بازیگران پیشنهاد می دادند یا در خود فیلمنامه بود؟
برخی از آنها در خود اجرا درمی‌آمد و در مورد برخی دیگر هم نویسندگان به تفاهم رسیده و در خود فیلمنامه آورده بودند. ضمن اینکه خودم به تکیه کلام ها علاقه دارم و به نظرم اغلب آدم ها تکیه کلام خاص خود را دارند که مدام از آن استفاده می کنند. اتفاقا سعی کردیم از تکیه کلام هایی استفاده کنیم که مردم در کوچه و بازار از آن استفاده می کنند. ضمن اینکه تکیه کلام برای شخصیت پردازی کارکرد مثبتی دارد و باورپذیری آنها را بیشتر می کند. تاثیرات این تکیه کلام ها به جامعه هم سرایت کرد و مردم در مکالمات روزمره خود از آنها استفاده می کردند.
*شاید گزافه نباشد که بگوییم یکی از نقاط قوت این سریال حضور جواد عزتی است که امروز به بازیگر توانمند و محبوبی تبدیل شده. چطور به این انتخاب رسیدید؟
قصه من و جواد به رفاقت قبل از این سریال برمی گردد. ضمن اینکه من همیشه به توانایی او در بازیگری در ژانرهای مختلف معتقد بودم و به طور کلی جنس بازی اش را دوست دارم. جواد بازیگر بسیار باهوشی است، نقش را به خوبی درک می کند و اگر شرایط را برایش فراهم کنند به عالی ترین شکلی ظاهر می شود. خدا را شکر مردم هم از بازی جواد عزتی در این سریال به شدت رضایت داشتند و از تماشای آن لذت بردند.
مصاحبه کننده: سیدرضا صائمی
ه خ / س م
